Leon Wyczółkowski. Ile kolorów może mieć ziemia?
Leon Wyczółkowski. Ile kolorów może [...]
Niskie i ciepłe światło chylącego się ku zachodowi słońca nie miało na przełomie wieków w polskiej sztuce gorliwszego piewcy niż Leon Wyczółkowski. I choć zdarzali się kryty, utyskujące na „bijące po oczach refleksy”, jak również niezadowoleni z „utraty kolorów lokalnych”, to czas pokazał, że migawkowe uchwycenie momentu tuż przed schowaniem się słońca za horyzont ma niezaprzeczalne wartości malarskie. To jednak nie jedyny sposób Wyczółkowskiego na światło w obrazie.
Prowadzący: Paweł Bień Historyk sztuki, kulturoznawca, poeta. Ukończył Międzyobszarowe Indywidualne Studia Humanistyczne i Społeczne na uniwersytetach Wrocławskim i Warszawskim. Stale współpracuje z Muzeum Narodowym w Warszawie oraz Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina. Gościnnie wykładał m. in. w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, biurach wystaw artystycznych oraz kilkunastu Uniwersytetach Trzeciego Wieku. Autor książki poetyckiej „Światłoczułość” (Łódź, 2021).
Hanna Hirsh do niedawna występowała jedynie pod nazwiskiem swojego męża, Georga Pauli, Karin Bergöö w historii sztuki zapisała się jako żona Carla Larssona, znakomita sztuka Agnes Slott-Møller pozostaje w cieniu twórczości Haralda Slott- Møllera, a Venny Soldan-Brofeldt jest mniej znana od swojego męża, pisarza Juhaniego Aho. Te, i wiele innych skandynawskich artystek wciąż funkcjonuje w historii sztuki jako żony swoich mężów, ale nie raz możemy przekonać się, że ich twórczość była nie gorsza, a czasem nawet lepsza!, od działalności artystycznej ich znanych małżonków.
Dzięki małżeństwu lub pokrewieństwu z mężczyznami-artystami wiele z nich należało do kolonii artystycznych, w których powstawały dzieła i przekonania zmieniające sztukę. Będzie więc mowa o zmarnowanych szansach i nierozwiniętych talentach, ale też o życiu w artystycznym środowisku i możliwości współtworzenia z mężem w domu-pracowni, który nie raz wspierał żonę w łączeniu obowiązków domowych z potrzebą tworzenia.
Prowadząca: Emiliana Konopka – absolwentka historii sztuki oraz skandynawistyki, doktorantka na Uniwersytecie Gdańskim, bada sztukę nordycką przełomu XIX i XX wieku. Wieloletnia miłośniczka islandzkiej kultury i sztuki, poświęca jej zgłębianiu teksty naukowe oraz popularnonaukowe. Autorka projektu Utulę Thule, w ramach którego promuje sztukę i kulturę krajów nordyckich. Stypendystka MKiDN „Kultura w sieci”, dzięki któremu prowadzi kanał UTULĘ THULE MÓWI O SZTUCE PÓŁNOCY. Obecnie realizuje grant od Rady Nordyckiej na projekt ELFY I TROLLE. PODCAST O PÓŁNOCY.
Pomimo dość krótkiego, acz burzliwego życia, Michelangelo Merisi da Caravaggio nadał ton sztuce powstającej w XVII wieku. Rzymski buntownik, bywalec tawern, protegowany kardynałów, krewki towarzysz zabaw, a jednocześnie reformator języka malarskiego. Pokolenia artystów z Północy i Południa, odwiedzających kościoły i pałace Rzymu, chłonęły z obrazów Caravaggia nowatorskie zastosowanie światłocienia i realistyczne ukazywanie postaci, wraz z całym ich przyziemnym zaniedbaniem. Przyjrzymy się jak zabłysła gwiazda tego niezwykle utalentowanego malarza i jak gwałtownie zgasła.
Prowadząca: Aleksandra Janiszewska-Cardone na co dzień pracuje jako kustoszka malarstwa niderlandzkiego, holenderskiego oraz flamandzkiego w Muzeum Narodowym Warszawie. Kuratorka wystawy „Różne spojrzenia. Malarstwo holenderskie i flamandzkie z kolekcji ERGO Hestii” (2021: MNW), współkuratorka: „W warsztacie niderlandzkiego mistrza…” (2017: MNW); „With a Curious Eye. Mannerist Painting from the National Museum in Warsaw” (2017: Tallin, Estonia); „Cranach. Natura i sacrum” (2021: MNW). Członkini międzynarodowego stowarzyszenia kuratorów sztuki niderlandzkiej CODART, gdzie zasiada w panelu doradczym ds. wykluczeń
Leon Wyczółkowski. Ile kolorów może [...]
Hanna Hirsh do niedawna występowała [...]
Wyobraź sobie, że masz wielkie [...]
Aleksander Gierymski. Światło dnia, [...]
„W madryckim Prado, wśród [...]