CZŁOWIEK I PRZYRODA. RENESANSOWY DIALOG |

CZŁOWIEK I PRZYRODA. RENESANSOWY DIALOG

Weekendowa podróż do Europy XVI wieku, gdzie relacja człowieka z naturą zaczęła być odkrywana i badana.

2 wykłady online 5-6 kwietnia ( sobota-niedziela) godz. 20.00

dla posiadaczy karnetów 7-dniowy dostęp do nagrań po zakończeniu cyklu

Opowiada KATARZYNA WESOŁOWSKA-EISL

Historyczka sztuki, edukatorka muzealna. Długoletnia zastępczyni kierownika Działu Edukacji Muzeum Narodowego w Warszawie. Autorka programów edukacyjnych do wystaw czasowych i stałych muzeum. Prowadziła cykle autorskie wykładów z historii sztuki w licznych instytucjach kulturalnych. Jej pasją jest zwiedzanie miast i muzeów, poznawanie nowych kultur oraz popularyzacja sztuki poprzez wykłady i warsztaty.

 Fot. Solange Photography

XVI wiek to epoka przełomu: nowe odkrycia i wynalazki radykalnie zmieniają postrzeganie świata. Uczeni sięgają do starożytnych tekstów, by na nowo zdefiniować podstawy nauk przyrodniczych. W tym czasie powstają przełomowe dzieła z zakresu anatomii, astronomii, botaniki i zoologii, które dzięki wynalazkowi druku po raz pierwszy trafiają do szerszego grona odbiorców.  W tym kontekście artysta odgrywa kluczową rolę: nie tylko obrazuje i interpretuje rzeczywistość, lecz także sprawia, że staje się ona dostępna i zrozumiała dla szerokiej publiczności. 

Albrecht Dürer, Mapa nieba północnego i Mapa nieba południowego, 1515. Staatliche Graphische Sammlung München 

Herkules dźwigający Sferę, 1 poł. XVII w

Zobaczymy, jak człowiek renesansu postrzegał świat i próbował znaleźć w nim swoje miejsce a sztuka stała się podstawowym medium dokumentowania niezmierzonej różnorodności świata przyrody.

Jak ludzie renesansu postrzegali naturę i czas? W jaki sposób te idee odzwierciedlano w sztuce? Kiedy zwierzęta i rośliny stały się godnym tematem malarskim? Jaką rolę odgrywały cykle pór roku i miesięcy, które artyści przedstawiali w niezwykle różnorodnych formach?

Te pytania stanowią stanowić będą punkt wyjścia do naszych rozważań, przeanalizujemy zarówno aspekty historyczno-artystyczne, jak i znaczenie obrazów, ich pierwotne przeznaczenie oraz intencje zleceniodawców. Kluczowa role w naszych spotkaniach odegrają Pieter Breugel Starszy, rodzina Dal Ponte zwana Bassano oraz Giuseppe Arcimboldo. Każdy z artystów reprezentuje odmienne środowisko artystyczne i podejście do przedstawień natury.

Flamandzki malarz Pieter Bruegel Starszy nadał krajobrazom nowe znaczenie w swoim Cyklu pór roku. Mistrzowsko uchwycił współgranie światła, zjawisk pogodowych i zmian atmosferycznych, przedstawiając ludzi w harmonii z rytmem natury. Jego monumentalne przedstawienia życia na wsi nie były tylko szczegółowymi wglądami w codzienną egzystencję, ale także zapraszały do ​​refleksji.

Giuseppe Arcimboldo natomiast przyjął rolę precyzyjnego obserwatora natury, tworząc cykle pór roku i żywiołów w formie alegorycznych wizerunków. W jego obrazach sezonowe owoce, kwiaty i zwierzęta łączą się w wyobrażeniowe twarze. W swoich wiedeńskich dziełach subtelnie włączył odniesienia do dobrych rządów Habsburgów, których rządy symbolizowały równowagę i ciągłość – tak jak wieczny cykl natury.

 Rodzina artystów Dal Ponte, zwana Bassano, odnosiła z kolei wielkie sukcesy ze swoimi przedstawieniami pór roku aż do XVII wieku. Podczas gdy ojciec, Jacopo, łączył jeszcze wiejskie sceny z motywami religijnymi – na przykład wiosnę ukazał jako wygnanie z raju – jego syn Leandro zastąpił sceny biblijne przedstawieniami znaków zodiaku.

Nie zabraknie również wielkich renesansowych twórców jak Leonardo da Vinci, czy Albrecht Dürer!

  Inspiracją do naszego weekendowego mini cyklu jest wystawa Arcimboldo – Bassano – Bruegel. Czasy natury w wiedeńskim Muzeum Historii Sztuki.

KUP KARNET