UBIERAJĄC MASKI
UBIERAJĄC MASKI CYKL 3 WYKŁADÓW [...]
wykład z cyklu FOKUS NA SZTUKĘ
6 luty-27 luty 2024 r.
wtorki, godzina 20.00
4 wykłady online na platformie Zoom
czas trwania ok. 75-90 min.
wykłady prowadzi: Przemysław Głowacki
Przemysław Głowacki – historyk sztuki, edukator muzealny, nauczyciel. Od ponad dwudziestu lat zajmuje się popularyzacją wiedzy o sztuce oraz edukacją muzealną. Obecnie prowadzi m.in. cykl wykładów w Zamku Królewskim w Warszawie, zajęcia z historii sztuki w Warszawskiej Szkole Filmowej oraz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.W 2006 roku był jednym z założycieli Forum Edukatorów Muzealnych. Był też współinicjatorem polskiej edycji międzynarodowej akcji społecznej Dzień Wolnej Sztuki. Jest członkiem Międzynarodowego Komitetu Muzeów (ICOM). W 2007 roku otrzymał odznakę „Zasłużony dla kultury polskiej”. Prowadzi portal o sztuce, muzeach, wystawach artdone.pl
W Muzeum Narodowym w Warszawie trwa wystawa „Arkadia”, która zaprasza nas nie tylko do mitycznej krainy szczęśliwości, ale daje też możliwość poznania jej różnych odsłon od czasów renesansu do współczesności. Ekspozycja jest bardzo bogata i zawiera wiele przenikających się wątków. Na wykładach podążymy tropem niektórych z nich, rozwijając je i uzupełniając. Będzie to okazja, aby bliżej poznać niektóre prace prezentowane na wystawie, ale też porównać je z innymi i poszukać dla nich nowych kontekstów.
06.02 Barokowe namiętności. Rubens, Jordaens, Rembrandt
Punktem wyjścia dla wykładu będą kompozycje mitologiczne Petera Paula Rubensa i jego ucznia Jacoba Jordaensa. W jaki sposób artyści ukazywali idylliczne motywy zaczerpnięte z antyku i czy zawsze można je uznać za idyllę? Jakie były ich inspiracje i jakim metamorfozom ulegali ich bohaterowie? Sięgniemy nie tylko do starożytnych korzeni, ale również do spuścizny renesansu, do której się odwoływali. Mistrzów flamandzkich porównamy z ich kolegami z Italii, a także zastanowimy się, na ile podobna tematyka obecna była w Holandii i Hiszpanii.
13.02 Rokokowe miłostki. Watteau, Boucher, Fragonard
Można uznać, że artyści czasów rokoka stworzyli najbardziej spójną wizję krainy szczęścia w czasach nowożytnych. Ukazywana przez nich Arkadia zamieszkana jest przez pasterzy i pasterki, którzy ulegają miłosnym uniesieniom. Podobnie beztroski żywot prowadzą bardziej współcześni, eleganccy bohaterowie ich dzieł, oddający się przyjemnościom i relaksowi na łonie przyrody. Głównymi bohaterami wykładu będzie trójka najwybitniejszych malarzy rokoka – Antoine Watteau, François Boucher, Jean-Honoré Fragonard. Zastanowimy się co ich łączy, w jaki sposób inspirowali się twórczością poprzedników, ale też gdzie leżą zasadnicze różnice pomiędzy nimi. Ich dzieła będą dobrym punktem wyjścia, aby poznać innych artystów, którzy tworzyli w szeroko pojętej orbicie sztuki rokokowej.
20.02 Idylla w pejzażu. Lorrain, Corot, Bonnard
Idea idylli, krainy szczęśliwości bardzo dobrze realizowana była przez malarzy, którzy specjalizowali się w malarstwie pejzażowym. Claude Lorrain jest przykładem takiego artysty, jego dzieła przenika włoska sielanka, idealne krajobrazy uzupełnia sztafażem zaczerpniętym z czasów antycznych. W XIX wieku klasyczny pejzaż zaczyna ulegać przemianom, unowocześniać się, tak pod względem tematyki jak i formy. Camille Corot z jednej strony chętnie kreuje poetycką rzeczywistość, z drugiej coraz większą wagę przykłada do bezpośrednich inspiracji czerpanych z doświadczeń plenerowych. Proces przemian pejzażu ulega coraz większej intensyfikacji w dziełach impresjonistów, postimpresjonistów i artystów tworzących na początku XX wieku, takich jak Pierre Bonnard czy Henri Matisse.
27.02 Ewa w Arkadii. Gauguin. Rodin. Chagall
Mitologiczna Arkadia i chrześcijański Raj to dwie krainy wyrażające marzenie człowieka o świecie idealnym, pozbawionym trosk i kłopotów. W obu przypadkach pozostaje obawa, że ta idylla zostanie zakłócona. W rajskiej historii kluczową rolę odgrywa Ewa, która kusi Adama i doprowadza do Grzechu Pierworodnego. Niejednoznaczna postać Ewy łączy w sobie wiele sprzeczności. Na wykładzie poznamy jej wcielenia z różnych epok, ale skupimy się na okresie przełomu XIX i XX wieku. Pierwsza kobieta, matka rodzaju ludzkiego, w okresie symbolizmu staje się częstym motywem w sztuce, który wyrwany z religijnego kontekstu zyskuje jeszcze więcej znaczeń.