PICASSO I MISTRZOWIE NIEMIECCY I NIDERLANDZCY

PICASSO I MISTRZOWIE NIEMIECCY I NIDERLANDZCY

29 LISTOPADA 2023 ( ŚRODA) GODZ. 20.00

wykład online

opowiada Katarzyna Wesołowska-Eisl

𝗣𝗶𝗰𝗮𝘀𝘀𝗼 nigdy nie postawił stopy w Niemczech. To Paryż był centrum sztuki dla hiszpańskiego artysty. Ale Niemcy uważnie śledzili jego pracę.

Niemieccy artyści reagowali na Picassa zarówno pozytywnie, jak i negatywnie. Do hiszpańskiego artysty nawiązują członkowie monachijskiego ruchu „Der Blaue Reiter” (Niebieski Jeździec) oraz artyści „Die Brücke” w Dreźnie. Można znaleźć przykłady twórczości  Ernsta Ludwiga Kirchnera, Ericha Heckela, Otto Müllera i Karla Schmitta-Rottluffa, ukazujące podobieństwa w ich języku wizualnym.

Jeśli Picasso nie interesował się swoimi niemieckimi rówieśnikami, to kochał dawnych mistrzów niemieckiego renesansu. Na przykład wykonał 55 studiów  na podstawie 𝗢ł𝘁𝗮𝗿𝘇𝗮 𝘇 𝗜𝘀𝗲𝗻𝗵𝗲𝗶𝗺 𝘄 𝗖𝗼𝗹𝗺𝗮𝗿 𝗠𝗮𝘁𝘁𝗵𝗶𝗮𝘀𝗮 𝗚𝗿ü𝗻𝗲𝘄𝗮𝗹𝗱𝗮, w których przekształcił scenę Ukrzyżowania w pole bitwy wypełnione czarnymi liniami i kształtami. Z Jezusa nie pozostało nic oprócz szkieletu i kości.

Regularne powtarzanie się obrazów Ukrzyżowania w twórczości Pabla Picassa pokazuje, że idea, ikonografia i znaczenie ofiary religijnej i śmierci rytualnej były istotnymi tematami dla artysty. Czuł fundamentalną empatię dla twórczości Matthiasa Grunewalda, którą odkrył gdzieś między 1930 a 1932 rokiem, a szczególnie pociągała go opłakująca Magdalena z Ołtarza w Isenheim. Przykłady wpływu XVI-wiecznego niemieckiego mistrza można odnaleźć w rysunkach Picassa po 1932 r., a także w Guernicy.

𝗣𝗶𝗰𝗮𝘀𝘀𝗼 był zafascynowany ikonografią Ukrzyżowania przez całe życie. Badacze twierdzą,  że był to temat „który jak wynika z jego rysunków, musiał go poruszać głęboko od wczesnej młodości aż do starości…będąc zarówno brutalną, niewyobrażalną zbrodnią jak i aktem odnowy życia”. *Wydaje się , że jego  szczególne zainteresowanie tematem ukrzyżowania było wynikiem trzech doświadczeń, w których blisko zetknął się ze śmiercią. Być może podejmowanie tematu Ukrzyżowania było sposobem artysty na zrozumienie i wyrażenie agonii i  ludzkich emocji związanych z taką śmiercią.

W liście, który Picasso napisał w wieku 16 lat, zapewniał, że jeśli kiedykolwiek będzie miał syna, wyśle go do Monachium, aby tam studiował malarzy renesansu. Chwalił ich uczciwość i prostolinijność. Dla porównania, włoskich mistrzów uznał za zbyt dekoracyjnych. Napisał tę ocenę, nie widząc oryginalnych wersji tych dzieł sztuki.

𝗭𝗮𝗽𝗿𝗮𝘀𝘇𝗮𝗺𝘆 𝗻𝗮 𝗼𝘀𝘁𝗮𝘁𝗻𝗶 𝘄𝘆𝗸ł𝗮𝗱 𝘇 𝗰𝘆𝗸𝗹𝘂 𝗗𝗘𝗞𝗢𝗡𝗦𝗧𝗥𝗨𝗞𝗖𝗝𝗔-𝗥𝗘𝗞𝗢𝗡𝗦𝗧𝗥𝗨𝗞𝗖𝗝𝗔. 𝗣𝗜𝗖𝗔𝗦𝗦𝗢 𝗜 𝗪𝗜𝗘𝗟𝗖𝗬 𝗠𝗜𝗦𝗧𝗥𝗭𝗢𝗪𝗜𝗘 𝗽𝗼ś𝘄𝗶ę𝗰𝗼𝗻𝘆 𝘇𝘄𝗶ą𝘇𝗸𝗼𝗺 𝗣𝗶𝗰𝗮𝘀𝘀𝗮 𝘇 𝗺𝗶𝘀𝘁𝗿𝘇𝗮𝗺𝗶 𝗻𝗶𝗲𝗺𝗶𝗲𝗰𝗸𝗶𝗺𝗶 𝗶 𝗻𝗶𝗱𝗲𝗿𝗹𝗮𝗻𝗱𝘇𝗸𝗶𝗺𝗶.

 Wykład prowadzi Katarzyna Wesołowska-Eisl 𝘄 ś𝗿𝗼𝗱ę 𝟮𝟵 𝗹𝗶𝘀𝘁𝗼𝗽𝗮𝗱𝗮 𝗼 𝗴𝗼𝗱𝘇. 𝟮𝟬.𝟬𝟬 na platformie Zoom.

KUP BILET